نگران رفتارهای پوپولیستی دولت هستم/ ما انگار ژرمینال ایرانیم
رئیس خانه معدن ایران این روزهای خود را در شُک و نگرانی از آینده اقتصاد ایرانی به سر میبرد. از نظر او دولت به جای آنکه فضا را برای کسب‌وکار فعالان اقتصادی حقیقی مساعد کند، به بهبود فضای کسب‌وکار برای برخی دلالان و واسطه‌گران مساعد کرده است.
محمدرضا بهرامن درباره دنیای این روزهای خود و دغدغه‌های فکری‌اش می گوید: در شُک قرار گرفته‌ام. از این همه آرامشی که در جامعه اقتصادی وجود دارد هراس دارم. همیشه پس از هر آرامش یک طوفان بوده و امیدوارم خدا به خیر بگذراند.
او می‌افزاید: این روزها نگران باب شدن برخی رفتارها در دولتی خیلی از ماها برای موفقیتش لب به دعا گشوده‌ایم و دست به کار شده‌ایم، هستم. نگران اینکه پوپولیسم و رفتارهای پوپولیستی اجازه ندهد اقتصاد رقابتی، بدون رانت و شفاف داشته باشیم.
بهرامن می‌گوید: هم به عنوان یک فعال اقتصادی و هم به عنوان کسی که در پارلمان بخش خصوص در فعالیت هستم منتظرم تا حرکتی در اقتصاد شود اما عزمی جدی نمی‌بینم. گویا دولت خیلی ملاحظه‌کار است و نمی‌خواهد اقتدار لازم را در مواجهه با برخی اقدامات مخرب انجام دهد.
او تصریح می کند: اینکه دلار مسیر طبیعی خود را طی می‌کند و به سمت واقعی‌سازی می رود اما دولت بدون اینکه عبرت از گذشته گرفته باشد، دوباره وارد بازار شده و به کنترل قیمت (بخوانید مصنوعی نگه داشتن قیمت) می پردازد، مرا یاد رفتارهای دولت قبل می‌اندازد.
بهرامن می‌گوید: نمی‌دانم چرا تا صدای چند دلال و سوداگر بلند می‌شود دولت دست و پایش را گم می‌کند از حرکت اصولی خود که علم اقتصاد نیز آن را تایید کرده پا پس کشیده و جلوی واقعی شدن قیمت دلار را می‌گیرد. کدام تولید کننده واقعی موافق مصنوعی نگه داشتن قیمت ارز به خاطر دلالان است. آنهایی که برای صادرات تولید انجام می دهند معتقدند که بهترین راه این است که دولت اجازه دهد قیمت دلار واقعی شود نه اینکه در حرکتی شبه‌پوپولیستی بخواهد جلوی افزایش قیمت آن را بگیرد.
او می افزاید: نمی‌دانم چرا برخی دولتمردان ما به جای سیاستگذاری و تصمیم‌گیری در خصوص بهبود وضعیت کسب‌وکار تولیدکنندگان واقعی تمام تلاششان را به کار گرفته‌اند که به تامین منافع کوتاه مدت و بلند مدت برخی واسطه‌گران را که از محل نوسانات ارزی کسب درآمد می کنند، بپردازند.
بهرامن می‌گوید: ما این دولت را دوست داریم و تیم اقتصادی آن را جزو بهترین تیم‌های اقتصادی دولت‌های پس از انقلاب می‌دانیم و اگر نقدی هم می‌کنیم از سر دلسوزی است. قرارمان این بود که فضای کسب‌وکار بهبود پیدا کند و موانع موجود از سر راه فعالیت فعالان اقتصادی برداشته شود. بنده از کمتر کسی شنیده‌ام که تغییری در رفتارها دیده شود. موانع همچنان پابرجاست و تولید کننده واقعی از محل برخی سیاستگذاری‌ها ضربه می‌خورد.
رئیس خانه معدن می گوید: احساس می کنم انرژی مثبتی که این دولت پس از آنکه روی کار آمد به اقتصاد تزریق کرد، تمام شده و جامعه اقتصادی دیگر آن را حس نمی کند. بهتر است دولتمردان با شفافیت با مردم صحبت کنند و به جای آنکه اصلاحات اقتصادی را به خاطر مصلحت‌های انتخاباتی پیش‌رو به تعویق بیاندازد، شجاعانه انجام دهد.
او درخصوص رفتار دولت در بخش معدن تصریح می‌کند: بخش معدن در حال حاضر نه تنها در ایران بلکه در تمام دنیا با رکود مواجه است. تقاضا برای خرید انواع مواد معدنی کاهش یافته و ای کاش دولت در نسخه جدیدتری که برای خروج از رکود ارائه می‌دهد بخش مسکن و پروژه‌های عمرانی را تحریک کند تا از این راه صنایع معدنی نظیر کاشی و سرامیک، سنگ ساختمانی، فولاد، سیمان و . . . به راه بیفتند.
بهرامن می گوید: نمی دانم چرا قرار نیست فضا برای سرمایه‌گذاران معدنی امن شود. آنها با هزار بدبختی مجوزهای مربوطه را می‌گیرند و موقع برداشت کار کی می‌رسد صدها مدعی پیدا می‌شود و هنوز برخی گمان می‌کنند که معدنکاران غارتگران اموال آنانند. انگار خط به خط کتاب ژرمینال، اثر معروف امیل زولا، در نظام معدنی ایران صدق می‌کند و سرمایه‌گذاران را به چشم خونخوارانی بی‌رحم معرفی می‌کنند.
او می‌افزاید: نمی‌دانم چه زمانی قرار است این نگاه عوض شود سرمایه‌گذاران به جای پرداختن به حاشیه‌ها به فکر ورود تکنولوژی جدید و توسعه سرمایه گذاری‌های خود بپردازند.
